مگر این نه آن آتشی است که خود مرا درونش قرار دادی..

پس چرا مانند ابراهیم ان را برایم گلستان نمی کنی!

مگر ابراهیم خود را به تو نسپرد خب من هم خود را به تو سپردم.

مگر ابراهیم صبر نکرد خب من هم صبر کردم.

ولی در روزگار من معنی الفاظ تفاوت پیدا کرده به گذشت می گویند حماقت. به صبر می گویند نادانی، به لطف می گویند وظیفه به ترس می گویند هوشیاری و به دروغ می گویند مصلحت......

و هیچ کس صداقت و حقیقت را باور نمی کند..

با این همه  می خواهم اتش شک و بدبینی جهالت و نادانی  غرور و تکبر را خاموش کنی تا کمی به مقام ابراهیم نزدیک شویم.